Blijf op de hoogte!
Wenst u op de hoogte te blijven van de laatste inzichten van Caluwaerts Uytterhoeven, bezorg ons dan uw gegevens via het formulier hieronder.
Corporate governance en transparantie in de markt - tegengestelde belangen?
Deel via LinkedInArtikels
18/09/2025
2 min read
De internationale economische vakpers rapporteerde deze week omtrent het nieuwe initiatief van de Trump administratie als volgt:
'Trump's quarterly reporting move is the wrong idea at the wrong time'.
Waarover gaat het?
De meeste beursgenoteerde bedrijven in de VS zijn verplicht om elke drie maanden inzicht te geven in hun cijfers.
In België rapporteren beursgenoteerde bedrijven normaliter tweemaal per jaar. Sommige ondernemingen geven bovendien per kwartaal nog eens een zogenaamde trading update.
Naar het oordeel van de Amerikaanse administratie staat de overgang naar halfjaarlijkse rapportage garant voor minder kosten voor de bedrijven en meer focus voor het management om hun ondernemingen beter te runnen.
Trump staat hierin niet alleen: voorstanders van de halfjaarlijkse rapportage zijn van oordeel dat aldus deze lossere regels de beursgenoteerde bedrijven de vereiste tijd geven om op langere termijn te plannen en dus niet opgejaagd worden door de markt en haar analisten om elk kwartaal nieuwe positieve cijfers te produceren.
Volgens deze redenering zijn CEO's geobsedeerd door kortetermijn cost cutting en verlaagde langetermijninvesteringen.
Het is trouwens markant om vast te stellen dat sinds 1996 in de VS het aantal beursgenoteerde vennootschappen gehalveerd is. Startups blijven langer van de beurs weg en beursgenoteerde bedrijven delisten.
De werkelijke financiële en juridische vragen relateren aan de verhouding tussen het management enerzijds en de (particuliere) belegger anderzijds.
De essentie is dat, los van de ingeroepen overdreven red tape, er een (informatie)kloof kan ontstaan tussen de kleine belegger enerzijds en het management en de institutionele investeerders anderzijds. De invoering van de korte termijn rapportage vindt immers haar oorsprong in de nadagen van de Great Crash van Wall Street van 1929.
Helder en tijdig inzicht voor de kleine belegger blijft dus essentieel.
Het gevecht hierover wordt nu in de VS volop geleverd: zullen de kleine aandeelhouders dezelfde bescherming blijven genieten? Blijft het juridische instrumentarium identiek (courtroom action) of worden andere rechtsmiddelen in het leven geroepen, zoals arbitrage, die geschillen sneller en efficiënter kunnen beslechten?
Maar ook de SEC beïnvloedt het debat: zo heeft zij recent Exxon toegelaten om een nieuw systeem van aandeelhoudersverkiezingen te introduceren waarbij kleine aandeelhouders automatisch stemmen ten gunste van voorstellen van het bestuur (bijvoorbeeld in het geval van dreigende handelingen van activistische aandeelhouders). Verleent dit steun aan de particuliere belegger of versterkt het de impact van het bestuur/management?
En tenslotte: garandeert frequentere rapportage (om het kwartaal of halfjaarlijks) meer zekerheid en kennis voor de particuliere belegger?
Kortom: de discussie draait om de al dan niet groeiende vrijheid van het bestuur en de rechten van de (kleine) aandeelhouders. De problematiek is nog niet uitgeklaard: blijven corporate governance en transparantie hand in hand gaan en worden de belangen van alle stakeholders evenwichtig gerespecteerd?